Bór świeży

Jest to siedlisko ubogie, świeże, znajdujące się pod słabym wpływem wody gruntowej. Występuje na glebach bielicowo-rdzawych lub bielicowych właściwych. W zależności od wariantu uwilgotnienia ten typ siedliskowy występuje jako umiarkowanie świeży lub silnie świeży. Ze względu na skałę macierzystą zróżnicowany jest pod względem zasobności na rodzaj ubogi (typowy) i żyźniejszy. W warunkach Parku występują oba warianty tego siedliska. Na siedlisku typowym wykształcił się zespół suboceanicznego boru świeżego Leucobryo-Pinetum, zajmując największą powierzchnię tego siedliska w Parku, na najuboższych glebach - śródlądowy bór suchy Cladonio-Pinetum, natomiast w wariancie silnie świeżym wykształcił się zespół śródlądowego boru wilgotnego Molinio-Pinetum. Siedliska boru świeżego wyróżniają się drzewostanem sosnowym, z domieszką brzozy brodawkowatej. W warstwie krzewów występuje: jałowiec, kruszyna, jarząb pospolity. W Parku jest to siedlisko dominujące, zajmujące nieco ponad 90% powierzchni.