Brzezina bagienna

Brzezina bagienna występuje na podłożu torfowym, przy czym częściej związana jest z kompleksami torfowisk przejściowych niż wysokich. Według klasyfikacji leśnej odpowiada borowi mieszanemu bagiennemu. Pod względem fitosocjologicznym odpowiada zespołowi Vaccinio uliginosi- Betuletum pubescentis.

Na obszarze Parku brzezina bagienna wykazuje cechy postaci kresowej zespołu. Drzewostan buduje brzoza omszona Betula pubescens (często zamiast niej występuje brzoza brodawkowata Betula pendula – co charakteryzuje siedliska zdegradowane) i sosna zwyczajna Pinus sylvestris. Warstwa krzewów budowana jest głównie przez kruszynę Frangula alnus oraz podrost drzew. W warstwie zielnej i porostowo-mszystej, obok gatunków typowych dla zespołu, jak: bagno zwyczajne Ledum palustre, torfowce (Sphagnum palustre, Sphagnum ruswowii) i widłak jałowcowaty Lycopodium annotinum (gatunek regionalnie charakterystyczny dla zespołu), występują gatunki charakterystyczne dla:

• borów sosnowych: borówka czernica Vaccinium myrtillus, borówka brusznica Vaccinium Vitis-idaea, siódmaczek leśny Trientalis europaea, rokietnik pospolity Pleurozium schreberi
• torfowisk wysokich: wełnianka pochwowata Eriophorum vaginatum, żurawina błotna Oxycoccus palustris, modrzewnica zwyczajna Andromeda polifolia
• torfowisk niskich i przejściowych, np. turzyca pospolita Carex nigra.

Bardzo nieliczne występowanie borówki bagiennej Vaccinium uliginosum i nerecznicy szerokolistnej Dryopteris dilatata, gatunków charakterystycznych dla typowych postaci siedliska, wynika z lokalnej specyfiki siedliska w Parku Narodowym.