Kwaśne dąbrowy

Kwaśne dąbrowy obejmują ubogie lasy dębowe z acydofilnym runem. W klasyfikacji siedlisk leśnych występują one na siedliskach boru mieszanego świeżego i wilgotnego oraz lasu mieszanego świeżego i wilgotnego. Pod względem fitosocjologicznym kwaśne dąbrowy występujące w Parku odpowiadają zespołowi Betulo-Quercetum.

Największy udział w drzewostanie mają brzoza brodawkowata Betula pendula, sosna zwyczajna Pinus sylvestris i olsza czarna Alnus glutinosa. Wszystkie zbiorowiska zaliczone do zespołu wykazują znaczny stopień odkształcenia, co w szczególności uwidacznia się w znikomej roli dębu szypułkowego Quercus robur w drzewostanie.

Bogactwo florystyczne fitocenoz jest jednak stosunkowo wysokie, na co pewien wpływ ma odkształcenie struktury zbiorowisk (obok typowych gatunków leśnych odpowiednich dla tego typu siedliska notuje się obecność gatunków ze zbiorowisk nieleśnych). W runie stwierdzono gatunki typowe dla kwaśnych dąbrów to: borówka czernica Vaccinium myrtillus, śmiałek pogięty Deschampsia flexuosa, siódmaczek leśny Trientalis europaea, konwalijka dwulistna Maianthemum, kosmatka owłosiona Luzula pilosa, trzcinnik leśny Calamagrostis arundinacea, pszeniec zwyczajny Melampyrum pratense, a w wilgotniejszych postaciach duży udział ma trzęślica modra Molinia caerulea.

Zespół Betulo-Quercetum występuje w Parku najczęściej w pobliżu jezior.