Łęg jesionowo - olszowy

Łęgi jesionowo-olszowe występują głównie w płaskich dolinach wolno płynących małych rzek i strumieni oraz na terenach źródliskowych i obrzeży jezior. Mogą być albo okresowo zalewane albo też nie podlegać zalewom, ale wówczas pozostając pod wpływem ruchomych wód gruntowych. W klasyfikacji siedlisk leśnych łęgi jesionowo-olszowe zajmują większą część typu siedliskowego olsu jesionowego.

Zbiorowiska zespołu Fraxino-Alnetum na terenie Parku występują w miejscach wysięku wód gruntowych i fragmentarycznie nad jeziorami. W drzewostanie dominuje olsza czarna Alnus glutinosa. W warstwie krzewów oprócz podrostów olszy występuje bez czarny Sambucus nigra i kruszyna pospolita Frangula alnus. Łęgi są silnie zróżnicowane ekologicznie i geograficznie, co powoduje, ze naturalna kompozycja gatunkowa ich runa jest silnie zróżnicowana, tworzona nie tylko przez gatunki właściwe lasom łęgowym, lecz przechodzące ze zbiorowisk olsowych i bagiennych.

Do notowanych składników runa należą: pokrzywa zwyczajna Urtica dioica, podagrycznik zwyczajny Aegopodium podagraria, wietlica samicza Athyrium filix-femina, czartawa drobna Circaea alpina czartawa pospolita Circaea lutetiana, śledziennica skrętolistna Chrysosplenium alternifolium, przytulia czepna Galium aparine, karbieniec pospolity Lycopus europaeus, przytulia błotna Galium palustre, psianka słodkogórz Solanum dulcamara, tarczyca pospolita Scutellaria galericulata.

Kluczem do ochrony łęgów jest zachowanie naturalnych warunków wodnych, w jakich te ekosystemy się wykształciły.