Mrówki
Pod względem liczebności i biomasy należą do zwierząt dominujących w większości środowisk lądowych świata. Dzięki polifagizmowi (brak specjalizacji pokarmowej, większość mrówek to drapieżcy i padlinożercy), a przede wszystkim pantofagizmowi (korzystają zarówno z pokarmu białkowego – zwierzęcego jak i roślinnego - jak i z węglowodanowego – spadzi, nektaru), mrówki są niezmiernie istotnym czynnikiem homeostazy biocenoz. Przystosowują swoją dietę do aktualnej zasobności środowiska.
W Europie występuje blisko 600 gatunków a na całym świecie ok. 1100. W Polsce wykazano dotychczas 101 gatunków tych owadów (Bogdanowicz et al., 2004). Krajowe mrówki są dość dobrze poznane. Większość ubarwiona jest dość jednolicie, dominują kolory brunatne, rude lub czarne. Wielkość waha się do 1,5 – 18 mm. Jako grupa zalicza się je do owadów społecznych, czyli żyjących w koloniach, złożonych z osobników o różnej funkcji (kasta rozrodcza, kasta robocza).
W Parku wykorzystują najbogatsze i najłatwiej dostępne w danym momencie źródła pokarmu m.in. różne gatunki z rodziny kornikowatych, gąsienice wszystkich stadiów, poczwarki oraz motyle. Ich pożywieniem są również barczatka sosnówka, poproch cetyniak, strzygonia choinówka oraz brudnica mniszka (ochrona drzewostanów przed nadmiernym ich rozmnożeniem).
Bardzo ważna jest również rola glebotwórcza mrówek. Nieustanne przebudowywanie swoich gniazd przyczynia się do przemieszczania ogromnej ilości substancji mineralnej i organicznej, zmieniając strukturę gleby.