Natura 2000 a działalność człowieka
Na obszarach Natura 2000 żadna działalność człowieka nie jest odgórnie zabroniona. Dlatego też każdy plan czy przedsięwzięcie musi zostać ocenione pod kątem wpływu na obszar, z punktu widzenia celów jego ochrony. Jego realizacja jest niemożliwa tylko w przypadku, gdy ocena wykaże, że przedsięwzięcie może znacząco negatywnie wpływać na obszar i jednocześnie brak jest rozwiązań alternatywnych. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, w której przedsięwzięcie realizuje „nadrzędny interes społeczny”. Gdy nie zostanie wykazany negatywny wpływ, inwestycja bez przeszkód może być przeprowadzona. I tak, budowa elektrowni wiatrowej, może okazać się niemożliwa do realizacji w obszarze chroniącym ptaki czy nietoperze, a zupełnie nieszkodliwa dla obszaru chroniącego np. suche wrzosowiska i bory chrobotkowe.
Działalność gospodarcza, rolna, leśna, łowiecka czy rybacka, o ile nie wpływa negatywnie na cele ochrony obszaru, nie podlega ograniczeniu. Co więcej, dla wielu siedlisk i gatunków chronionych w ramach sieci, pewne rodzaje działalności człowieka są wręcz niezbędne. Suche wrzosowiska czy murawy kserotermiczne wymagają usuwania zarastających je drzew i krzewów, wiele typów łąk zanika przy zaniechaniu ich regularnego koszenia bądź wypasu, a dla ptaków takich jak lerka czy lelek optymalnym siedliskiem lęgowym są zręby i młodniki, które są efektem prowadzenia zrębowej gospodarki leśnej.
Obszary Natura 2000, przy odpowiedniej promocji, mogą stanowić istotny czynnik w rozwoju turystyki w regionie. Olbrzymim atutem sieci Natura 2000 jest jej rozpoznawalność. Sieć ta stworzyła swoistą „markę miejsca” – logo sieci rozpoznawalne jest przez chyba wszystkich mieszkańców UE i jest dla nich wyznacznikiem jakości, miejsc o dużych walorach przyrodniczych i krajobrazowych, co w praktyce oznacza – miejsc wartych odwiedzenia. Tereny objęte siecią przyciągają więc gości zagranicznych, w szczególności przyrodników-amatorów zainteresowanych podglądaniem dzikiej przyrody. Istnienie ostoi ptasich i siedliskowych sprzyja również rozwojowi rolnictwa ekologicznego i lokalnych produktów tradycyjnych, a także ułatwia pozyskiwanie niektórych funduszy unijnych.