Pszczoły

Trzmiel fot. K. Lubińska

Na obszarze PNBT i w jego otulinie stwierdzono ponad 141 gatunków pszczół (Banaszak 2002, Wendzonka 2014, maszynopis). Najbogatsze zgrupowania pszczół  stwierdzono na murawach kserotermicznych i wrzosowiskach. To z tych obszarów pochodzi większość wykazanych w Parku gatunków. Obficie kwitnący wrzos stanowi ważne źródło pokarmu dla pszczolinek, trzmieli oraz lepiarek, które są silnie powiązane z tą rośliną. Co ciekawe, większość pszczół jest niepozorna i wręcz niezauważalna przez nas. Są to np. malutkie, czarne smukliki chętnie przysiadające na żółtych kwiatach mniszka czy jastrzębca. Ważnymi siedliskami, różnicującymi jednorodny bór sosnowy, są łąki. Tam również spotkać można sporą grupę tych owadów, wykazano tam 42 gatunki (Wendzonka 2014, maszynopis).

Spośród wszystkich Apiformes stwierdzonych w Parku, cenne z faunistycznego punktu widzenia są na pewno trzmiele. W tej grupie znajduje się 16 gatunków, z których 10 objętych jest ochroną prawną. Trzy gatunki:

• trzmiel wrzosowiskowy Bombus jonellus,
• wąskopasy Bombus cryptarum,
• wielki Bombus magnus

- są gatunkami dość rzadkimi w Polsce. Są to najwięksi przedstawiciele rodziny pszczół, osiągają rozmiary do 4 cm. Natomiast najczęstsze i najbardziej charakterystyczne w faunie Parku są: trzmiel gajowy Bombus lucorum oraz trzmiel rudy Bombus pascuorum. Pospolita jest też pszczolinka borówczana Andrena lapponica, związana pokarmowo z borówkami.

Pszczoły są bardzo cennym elementem w przyrodzie Parku. Ich rola jest trudna do przecenienia. Decydują o sukcesie reprodukcyjnym wielu roślin zielnych, krzewów i drzew. Poza tym wielu z nas korzysta z dobrodziejstwa produkowanego przez pszczołę miodną. Ten słodki, ale i zdrowy smakołyk, zaintrygował już starożytnych Egipcjan, którzy jako pierwsi (2500 lat temu) zaczęli hodować te owady w celu pozyskania tego surowca. Dowodem tego faktu są różne płaskorzeźby, z wizerunkami pszczół. Trzymali je w glinianych ulach, które były nawet transportowane w miejsca, gdzie obfitowały kwiaty różnych gatunków – tak, jak to robią współcześni pszczelarze.