Sosnowy bór bagienny
Bór bagienny jest zbiorowiskiem o stosunkowo jednoznacznych uwarunkowaniach siedliskowych. Do jego występowania konieczny jest mniej lub bardziej gruby podkład torfu typu wysokiego oraz stosownie wysoki poziom wód gruntowych. Według klasyfikacji leśnej odpowiada borowi bagiennemu i borowi mieszanemu bagiennemu. Pod względem fitosocjologicznym odpowiada zespołowi Vaccinio uliginosi- Pinetum.
W warstwie drzew, która jest niska, średnio zwarta, dominuje sosna zwyczajna Pinus sylvestris. Warstwa krzewów jest bardzo słabo rozwinięta, spotyka się głównie kruszynę i podrost gatunków drzewiastych. Runo natomiast jest bujne, o zróżnicowanej wysokości rosnących tam gatunków. W warstwie zielnej i porostowo-mszystej licznie występuje bagno zwyczajne Ledum palustre - gatunek charakterystyczny dla zespołu, a także gatunki charakterystyczne dla:
- borów sosnowych: borówka czernica Vaccinium myrtillus, borówka brusznica Vaccinium Vitus-idaea, rokietnik pospolity Pleurozium schreberi
- torfowisk wysokich, które w ramach borów bagiennych odgrywają rolę gatunków wyróżniających zespół: wełnianka pochwowata Eriophorum vaginatum, żurawina błotna Oxycoccus palustris, mochwian błotny Aulacomnium palustre, modrzewnica zwyczajna Andromeda polifolia, torfowiec magellański Sphagnum magellanicum.
Bardzo nieliczne występowanie borówki bagiennej Vaccinium uliginosum, nadającej nazwę zespołowi, wynika z lokalnej specyfiki siedliska.
Bory bagienne w Parku różnicują się, podobnie jak i innych regionach kraju, na dwa podzespoły:
- typowy – wyróżnia się nieco większym udziałem gatunków charakterystycznych dla torfowisk wysokich, w szczególności torfowca magellańskiego Sphagnum magellanicum i wełnianki pochwowatej Eriophorum vaginatum
- trzęślicowy – charakteryzuje się występowaniem (zwykle masowo) trzęślicy modrej Molinia caerulea oraz stosunkowo częstym występowaniem gatunków torfowisk niskich i przejściowych, m.in. turzycy pospolitej Carex nigra.